Over Rick - Ik Wil Hiken

''Nu geeft de natuur zelfs deze ADHD'er rust.''

Mijn jeugd zorgde voor mijn avontuurlijke ideeën en uitspatting: “Mijn ouders hielden heel erg van hiken, het liefst met het hele gezin. Tijdens vakanties gingen we vaak naar mooie wandelgebieden, hoewel ik dat als kind nog niet zo kon waarderen. Ik kom uit een gezin van zes, dus het was voor mijn ouders altijd een hele uitdaging om iedereen mee te krijgen. Een hoop gekrijs en gedoe. Nu ik terugkijk, heeft dat wel de basis gelegd voor het avontuurlijke dat ik nu in me heb.” ‘’Nu geeft de natuur zelfs deze Adhd’er rust.’’

''Wanneer ik 5 jaar oud ben gaan mijn ouders toch maar eens met mij naar een GZ-psycholoog.''

”Er is mij verteld dat wij thuis kwamen en mijn ouders tegen de buren zeiden: ‘Ja, hij heeft ADHD’. Waarop mijn buurvrouw zei: ‘Nou, dat had ik ook wel kunnen vertellen’. Die Rick is er nog steeds. Te lang stilzitten is niet aan mij besteed, ik ga liever de bossen in. Misschien dat daarom steeds vaker met vrienden het avontuur op zocht.

“Vaak liften we naar een bosgebied om daar te gaan hiken, vuurtje stoken en overnachten.”

“Sinds een jaar of acht, ben ik samen met vrienden veel gaan liften. We zijn door heel Europa gegaan. Vaak liften we naar een bosgebied om daar te gaan hiken, vuurtje stoken en overnachten. Later heb ik mijn broer veel tochten gemaakt. Die tochten knutselden we zelf online in elkaar en dan gingen we lopen. Soms pakte het heel goed uit en hadden we een prachtige tocht en soms pakte het minder goed uit. “Dan liepen we over een berg en zeiden tegen elkaar: “Volgens mij is dit geen pad.” Dat pad moesten we dan weer terugvinden.”

‘’Leven vanuit een klein busje is een luxe vergeleken met leven uit een backpack’’

Toen Laura en ik besloten om voor twee, drie jaar op reis te gaan, werd mijn moeder emotioneel bij het afscheid. Een van de weinige keren dat ik haar zo heb gezien. Ze is een nuchtere Groningse maar op dat moment zei ze: “Ik heb je met veel pijn en moeite grootgebracht, dus ga alsjeblieft niet dood tijdens de reis.”

Mijn impulsiviteit heeft zowel haar als mij veel moeite gekost maar heeft er ook voor gezorgd dat ik mooie avonturen aan ga.”

Het was niet makkelijk om na 5 maanden de reis te moeten afbreken: “Toen we het vliegtuig uitstapten zei Laura: “Nou, dan gaan we een busje kopen!” En ik dacht: Nou daar moet ik even over nadenken. Ik vond het lastiger om de knop om te zetten.”

Lachend: “Twee weken later hebben we een busje gekocht, daar niet van.”

Inmiddels wordt er volop geleefd vanuit een bestelauto: ‘’Leven vanuit een camperbusje is een luxe vergeleken met leven uit een backpack’’. ‘We kunnen nu overal heen, nieuwe plekken ontdekken en nieuwe natuurgebieden verkennen’. ‘’Op deze manier kan ik ook echt wat unieks creëren voor mijn klanten’’.

Waar ik wil zijn over dertig jaar?

Hij maakt liever niet van zulke doelen: ‘’Ik heb inmiddels geleerd dat het leven niet te plannen valt. Natuurlijk hoop ik net als eenieder ander dat ik in gezondheid leef. Het liefst heb ik deze passie ook voortgezet en veel mensen geholpen. Maar ik streef zeker niet naar een omzet met zoveel nullen of een grote auto of een groot huis. Als ik gelukkig ben over dertig jaar dan is dat voor mij gezegend.’’

‘’Grote uitzichten leiden tot grote gedachten, nieuwe uitzichten leiden tot nieuwe gedachten’’.

Het gaat hem niet om het continu halen van hoge toppen: “Zoek een plek waar het rustig is. Van twee uur hiken kan je al genieten. Laat staan als je dat voor meerdere nachten doet. Je doel is om je wandelschoenen aan te doen en even eruit te zijn. De alpen bijvoorbeeld zijn al dusdanig ontdekt dat er zó veel mensen hiken op de paden. Je loopt er bijna in een rijtje achter elkaar aan. De onontdekte gebieden trekken mij daarom veel meer aan. Alain Botton zei eens: ‘’Grote uitzichten leiden tot grote gedachten, nieuwe uitzichten leiden tot nieuwe gedachten’’.