Aaaah, wat wou ik graag deze man spreken. Tim Voors bekend van onder meer zijn boek ‘’Alleen’’ en zijn recent uitgekomen boek: ‘’Niet Alleen’’ over zijn tocht over de Araroa Trail. Hij heeft meerdere thru-hikes gemaakt over de hele wereld en is daarmee een inspiratie voor velen. Ik sprak hem over zijn laatste tocht en hoe het nu is om je familie voor lange tijd achter te laten.
Table of Contents
”Mijn passie is begonnen in Japan”
Vertel eens wat over jezelf en je passie: ‘Ik ben creatief en kom uit de reclame industrie, en heb een gezin met 3 kinderen waarvan er twee studeren. Sinds 6 jaar heb ik het roer omgegooid. Zo ben ik meer balans gaan zoeken tussen werk, cultuur en natuur. Nu probeer ik iedere twee jaar een half jaar te gaan hiken, Thru-hike in het bijzonder.’
‘Deze passie is begonnen toen ik in Japan was om een vriend te bezoeken. Met hem begon ik een lang weekend te wandelen over een Japanse pelgrimsroute, de 88 Temples Trail op het eiland Shikoku. Uiteindelijk kon ik niet stoppen en werd het een tocht van zes weken. Ik belde naar huis om te vragen of ik nog iets langer weg kon blijven om langs alle 88 tempels te kunnen wandelen. Dat mocht, ik heb geluk.’
”Door het boek: ”Wild” zat er niets anders op”
Je liep later ook de PCT waarom precies? ‘Nadat ik het boek ‘’Wild’’ had gelezen zat er voor mij niets anders op dan naar Amerika te gaan. Er ontstond een soort van natuurlijke drang die ik niet kon bedwingen. Tijdens mijn tocht door Amerika hield ik alles bij in een blog voor vrienden en familie. Tijdens de PCT kwamen zulke mooie mensen en inzichten op mijn pad dat ik er uiteindelijk ook een boek over heb geschreven, ‘The Great Alone’ (Alleen).’
”Op de PCT zie je meer hikertrash dan op de Araroa Trail”
Je hebt verschillende mooie Thru Hikes gedaan door een aantal landen, maar zou je wat meer kunnenvertellen voor de TeAraroa Trail in Nieuw-Zeeland?’ ‘De Araroa trail is een vrij nieuw pad dat lijdt van het noorden naar het zuiden van Nieuw-Zeeland. Je passeert dus beide eilanden. Het is een compleet andere tocht dan de PCT. Waar je bij de PCT bijna niet over asfaltwegen komt, loop je hier toch regelmatig over een geasfalteerde weg. Nieuw-Zeeland is ook heel erg nat, en dan druk ik me nog licht uit. Ik denk dat er maar weinig momenten zijn geweest dat ik droog was.’
‘Een ander groot verschil is toch wel dat je op de PCT veel meer hiker-trash ziet dan op de Araroa. Hiker-Trash is eigenlijk lekker ranzig, vies of met compleet gestoorde spullen op pad gaan. Zo hebben hikers op de PCT meer lak aan goeie spulletjes en zie je ze in Hawaïaanse bloesjes over de paden lopen. Ook ben ik ooit iemand tegengekomen die een skateboard bij zich had… Dat is toch helemaal te gek!’
”Blowen en iets meer rock and roll”
Wat is het verschil volgens jou met Europese tochten? ‘Op de Te Araroa Trail kwam je ook veel Europeanen tegen. Ik weet niet wat het is, maar wij zijn allemaal goed voorbereid. We willen lichtgewicht spulletjes en we willen dat een tocht veilig is. In Amerika hebben ze iets meer lak aan de regels en is het allemaal blowen en meer rock en roll in plaats van heel serieus een trekking of pelgrimstocht te lopen. Niets is verkeerd natuurlijk, maar ik hou wel van de Amerikaanse mentaliteit.’
”Hoe meer je leest hoe enger het wordt”
Hoe doe jij het dan met je voorbereidingen? ‘Eerlijk gezegd bereid ik me inmiddels niet meer zo voor als dat ik dit voor mij eerste tocht deed. Wanneer je angst hebt ga je jezelf meer voorbereiden dan wanneer je de touwtjes laat vieren. Of dit nu op de Camino is of op het Pieterpad. Hoe meer je leest hoe enger het gaat worden. Uiteindelijk zijn er drie essentiële zaken om rekening mee te houden:
- We hebben, Gewicht
- Nog meer, Gewicht
- En als laatste, Gewicht
Of je nu veel geld hebt of weinig, kijk naar de mogelijkheden om te besparen op je gewicht. Neem een tarpje mee als je geen dure tent kan betalen en kijk naar een goedkoop matje als je geen 160 euro wil uitgeven voor een Thermarest Uberlight. Alles is prima, als je het maar gewoon gaat doen.’
‘Wat je trouwens wel kan voorbereiden is je training. Zorg ervoor dat je genoeg traint en dat je fysiek klaar bent om minimaal 20 kilometer met bepakking te kunnen lopen. Anders krijg je gelijk aan het begin al last van je onderrug en alles wat erbij hoort.’
”Er ligt veel modder op de paden van de Araroa trail”
Nog even terug naar de Te Araroa Trail, hoe heb jij jezelf daarop voorbereid? ‘Door te kijken op Internet naar groepen over de Te Araroa Trail, kom je eigenlijk al achter een heleboel dingen. Zo zag ik dat het heel nat zou gaan worden en dat er veel modder op de paden zou liggen. Hierop kan je jezelf goed voorbereiden.’
‘Ik begon de tocht alleen, maar uiteindelijk kwam ik al snel twee vrouwen tegen waarmee ik eigenlijk de hele tocht verder ben gaan lopen. Vaak kampeerden we samen aan het einde van de dag en overdag ging iedereen zijn eigen weg. Vandaar dat de titel van mijn nieuwe boek ook ‘’Niet Alleen’’ heet.’
”Onweer hoog in de bergen maakt je klein”
Kan je een vervelende situatie noemen op de trail? ‘Hmmm, voor iedereen is dit anders natuurlijk. Maar voor mij is dat toch wel onweer. Wanneer je hoog in de bergen loopt en het begint ontzettend hard te stormen dan maakt dat me toch klein. Er zijn in het verleden al eerder doden gevallen tijdens deze tocht, en dat maakt dat ik op die momenten extra uitkijk. Wat ook gevaarlijk is zijn de krachtige rivieren. Gelukkig waren wij vaak samen, want alleen had ik ze bijna niet kunnen oversteken, denk ik.’
”Wat zou het op lange termijn doen met mijn kinderen en onze relatie?”
Hoe is het voor je om je kinderen achter te laten tijdens zo’n tocht? ‘Deze vraag krijg ik heel vaak en op zich is dat natuurlijk logisch. Je wordt verwacht als vader of moeder 24/7 in de buurt van je kinderen te zijn. Wanneer je dan ineens een half jaar vertrokken bent is dat natuurlijk raar. Maar ik probeer het van een andere kant te bekijken. Wat nu als mij dit gelukkig maakt en ik hierdoor gelukkiger het leven bewandel en zo meer kan bieden aan mijn kinderen. Is het dan niet iets mooiers dan chagrijnig of zelfs met een burn-out thuis te zitten omdat ik me kapot werk?’
‘Tuurlijk heb ik mijzelf weleens door elkaar geschud en gedacht: ‘wat zou het op de lange termijn doen met mijn kinderen en onze relatie’. Ik heb inmiddels ondervonden dat het ons juist hechter heeft gemaakt. Zo neem ik de kinderen tegenwoordig afzonderlijk mee op nachtjes weg op avontuur.’
‘Stel vooral jezelf de vraag: Wat als ik wacht tot de kinderen uit huis zijn? Dan ben ik misschien wel 60. Kan ik dan nog een tocht van 3 maanden uitlopen?’
”Plan binnen nu en 6 weken een meerdaagse tocht”
Heb je nog een pro tip voor een beginner? ‘Gewoon beginnen. Stel het niet uit. Plan binnen nu en 6 weken een meerdaagse tocht, er is vast een weekend dat je kan. Heb je nog geen spullen? Leen wat outdoor spullen en kijk of het wat voor je is. Neem desnoods een van je kinderen mee, maar ga!’
Tim kan heel enthousiast vertellen over zijn gemaakte tochten. Ook is hij nooit uitgelopen en probeert hij anderen ervan te overtuigen er ook op uit te gaan. Neem z’n wijsheid mee: ‘Wacht niet te lang en plan jou meerdaagse tocht nu!’
Lees ook het verhaal van Josien die haar verdriet verwerkte tijdens de Pacific Crest Trail.
