Vandaag is het podium voor Arne. Hij loopt als sinds jaar en dag en heeft een prachtig rijtje aan tochten op zijn naam staan. Iets waar ik behoorlijk jaloers van wordt. Zelf bestempelt hij de Cape Wrath Trail in Schotland als één van zijn meest uitdagende en mooiste. Hij vertelt je er veel meer over.’
Ik ben Arne Lannoo en woon dicht bij de zee in België. Ik ben 32 en werk voor AS-adventure, een Belgisch equivalent van Bever. Sinds 2013 werkt ik hier omdat ik heel mijn leven al graag naar buiten ga. Ik ging vroeger met mijn moeder de bergen in & dat was voor mij altijd het hoogtepunt van het jaar. Naar een berghut wandelen, daar wat drinken en eten en weer naar beneden. Maar wat mij het meest interesseerde is wat er achter de berghut lag.
”Als puber was ik met heel andere dingen bezig”
Wat betekent lopen voor jou? ‘Hiken is voor mij eigenlijk de simpelheid van het leven. Zo heb je voor een hike niks nodig. Ik probeer dan ook zo min mogelijk waarde te hechten aan spullen. Op die manier tracht ik het simpele van een meerdaagse hike door te trekken in mijn hele leven.’
Hoe is je eerste meerdaagse tocht ontstaan? ‘Vanuit de droom om verder dan de berghut te komen. Als kind was dit niet echt verantwoord natuurlijk. Als puber was ik dan ook met heel andere dingen bezig, maar door een fietstocht door Europa met m’n beste vriend kwam het vuur om buiten te zijn weer terug. Ik dacht, ik ga gewoon eens naar de Vogezen. Dit was redelijk dichtbij. Een kinderdroom kwam hier uit. Ik bereidde mezelf hierop voor door gidsen te lezen en verslagen & kaarten op het internet af te speuren. Iets wat ik na deze eerste tocht deed en wat ik vandaag de dag nog steeds doe is: bij terugkomst gelijk weer opzoek gaan naar een nieuwe tocht, een nieuw doel.’
”Je kan anno 2021 heel goed zelf een route samenstellen”
Hoe overnacht jij tijdens een tocht? ‘Ik heb veel tochten gelopen en koos altijd voor een tent. Zo slaap ik zelden tot nooit in een berghut. De vrijheid van een tent geeft mijzelf ook ruimte en vrijheid om te gaan waar ik wil. In een hut slaap ik minder comfortabel dan in mijn eigen tentje. De tent voelt tijdens zo’n tocht als mijn huisje waar ik mij veilig voel. Daarnaast speelt de prijs ook wel een rol bij deze keuze, vooral tijdens m’n eerste tochten.’
Hoe stippel jij jouw tochten uit? ‘Dit doe ik vaak zelf. Ik gebruik hiervoor websites als: Routeyou Komoot, Google Earth, Wikiloc…. simpel; op basis van reeds bestaande routes, foto’s en highlights in het gebied maak ik dan een blauwdruk van een route. Via GAIA GPS & topografische kaarten stippel ik dan de uiteindelijke route & bijhorende alternatieven uit. Vervolgens kijk ik voor geschikte plekken om de tent te plaatsen & andere zaken, zoals plekken om voeding aan te vullen, waterbronnen onderweg. Anno 2021 zijn de online kaarten erg uitgebreid en kan je dus heel goed zelf een route samenstellen.’
Het klinkt best makkelijk, zou je het beginners aanraden? ‘Zonder onderuit te gaan leer je minder, dus je kan het best proberen. Maar er zijn veel zaken op rekening mee te houden. Denk aan: goede overnachtingsmogelijkheden, een makkelijke way-out wanneer het tegenzit, maar ook zeker het aantal hoogtemeters en dus water etc. Wanneer je zelf een route maakt in vlak gebied is het meestal makkelijker dan in de bergen, vooral qua relatieve afstand.’
”De Cape Wrath Trail is een route die niet bestaat!”
Maar we gaan het volgens mij hebben over een specifieke tocht? ‘Klopt, de Cape Wrath Trail. Deze trail ligt in Schotland en loopt over de Highlands. De West Highland way is een hele bekende route met gemarkeerde & uitgezette paden. Echter is de Cape Wrath Trail een route die bestaat, maar ook weer niet. Er zijn namelijk heel veel mogelijkheden. Mijn ervaring in het zelf maken van routes heeft mij geholpen. De Cape Wrath Trail is niet echt een klassieke route als veel andere routes. Het is meer een idee dan een echte trail.
Meer een idee dan een trail, leg dat eens uit. ‘Er zijn dus veel routes die je kan volgen richting Cape Wrath. Hij start vanaf Fort William. Ik combineerde van de mogelijke routes twee tot drie om bij het eindpunt uit te komen. Er zijn geen markeringen en soms loopt een pad gewoon ineens dood. Dan moet je echt door het wild stappen om je weg te vinden. Zelf vond ik het juist hierdoor één van de mooiste tochten die ik ooit heb gedaan. Het zelfredzame en het belang van navigatie was geweldig.’
Hoe lang was de tocht? ‘De tocht duurde zo’n 14 dagen lang en ik heb geen rustdagen genomen. Hij kan ook in 10 dagen of in drie weken. Ik zat in de eerste week in een droge periode, wat zeldzaam is in Schotland. Hierna heb ik in de laatste week sneeuwstormen gehad en geslapen in temperaturen vrij ver onder het vriespunt.’
”Toen moest ik ouderwets navigeren met mijn kompas”
Dat lijkt me best gevaarlijk. ‘Klopt, de dag begon stralend, maar later op de dag zag ik dat het -7 graden was. In de verte zag ik donkere wolken. Het was een constant welles en nietes spelletje tussen lopen door een sneeuwstorm en droog weer. Het pad verdween op een gegeven moment en ik zag geen hand voor ogen. Toen moest ik ouderwets navigeren met mijn kompas. Om enkel op dat instrument te vertrouwen was echt geweldig en gaf me nieuwe energie. Deze dag was uiteindelijk de enige dag dat ik heb overnacht in een Bed & Breakfast. Waar ook nog een pakket met nieuwe voeding op me wachtte. De warmte van de kachel viel onmogelijk te negeren.’
Waarom de keuze voor deze route? ‘Ik wilde het gevoel hebben dat ik echt weg was van de beschaving. Ik had kunnen kiezen voor de West Highland Way, maar ik was opzoek naar wat meer uitdaging. Soms deed het me denken aan de Alpen qua vergezichten en andere keren waande ik me dan weer in Game of Thrones of Highlander. Ondanks dat je weet dat er altijd beschaving in de buurt is, had ik dat gevoel niet. Eénmaal in een dorp kwam was er dan meestal geen ontvangst, iets wat wij ons maar moeilijk kunnen voorstellen. De Schotten zelf? Die vonden het prima.’
”Als je weet waar je heengaat, dan weet je wat je nodig hebt”
‘Wanneer je het gevoel van onbereikbaar zijn achter je kan laten, is het alleen nog maar genieten. Net voor Cape Wrath kwam ik aan bij de Sandwood baai. Deze baai kan je vergelijken met de duinen in Nederland. Waar je rotsen verwacht krijg je ineens duinen. Ineens voelde ik me daar heel erg thuis. Ondanks dat ik nog even moest was ik in mijn hoofd al aangekomen.’
Heb jij tips voor beginnend hikers? ‘Ik heb er wel een paar voor je:
- Begin klein. Ik hoor vaak mensen die voor het eerst gaan en gelijk 10 dagen naar IJsland gaan of 7 dagen naar Noorwegen. Ik weet niet of ik dat zo’n fantastisch idee vindt. Je kent je materialen én jezelf dan nog niet en dat vind ik erg belangrijk bij een meerdaagse tocht.
- Verdiep je in de plek waar je heengaat. Zo kan je jezelf beter voorbereiden en beslissen wat je meeneemt of waar je op moet oefenen. Als je weet waar je heengaat dan weet je wat je nodig hebt.’
- Een goede kampeerplek vinden wordt vaak onderschat. Weet waar je beter wel en niet kan kamperen. Ik zie zoveel mensen die hun tent opzetten op plekken die gewoonweg gevaarlijk zijn. Allemaal voor het mooiste Instagram plaatje.
Nog niet uitgelezen?
Vond je dit verhaal van Arne nu interessant en wil je hem volgen. Bekijk dan hier zijn Instagram. Wil je meer soortgelijke verhalen lezen van mensen die de meest prachtige tochten over de hele wereld hebben gelopen? Bekijk dan bijvoorbeeld eens het verhaal van Tim Voors.
