Met mijn vader (64) loop ik de Coast to Coast walk. Deze tocht moet verbindend worden, en dat is het zeker geworden. Dit is onze dag 6 op de Coast to Coast walk. Van Reeth liepen we net voorbij Richmond. Het thema van vandaag: ”De ontdekkingstent”
Droom jij van het lopen van een tocht in Engeland zoals de Coast to Coast walk? Lees dan vooral mijn dagboekverslagen over onze tocht. Begin dan wel bij het begin: Dag 0, Coast to Coast walk.
Nog meer blaren…
Ik had je al even verteld over mijn blaren. Maar eigenlijk heb ik je weinig verteld over hoe ik ze verzorg. In Kirkby Stephen gister vonden we een apotheker die watten had en vaseline. Liever had ik heilwol gehad. Dit is wol van schapen dat perfect werkt wanneer je last hebt van blaren, ter verkoeling vooral. Maar watten met vaseline, daar moet ik het mee doen. Helaas zijn er op de grote tenen ook nog blaren bijgekomen waardoor ik tijdens het stijgen en afdalen last heb van mijn voeten.
Ik moet ook eigenlijk niet klagen, want Laura heeft altijd last van blaren. We hebben er zelfs een podcast over opgenomen (dit luister je hieronder). Overdag gaat het ook best goed. Het zijn vooral de momenten dat ik even stil heb gezeten voordat ik weer in moet lopen. Dan loop ik alsof ik een kreupele bejaarde ben. Totdat we een kwartier tot half uur onderweg zijn. Dag gaat het wel weer wat beter.
Kapotte Meindl’s
Ondanks dat ik dit liever in een review doe, kan ik het niet laten om wat over mijn Meindl’s te vertellen. Ik heb dure meindl’s gekocht die geschikt moeten zijn voor dit terein. Natuurlijk kan een paartje schoenen niet bij je voeten passen. Maar ik heb nooit blaren, echt werkelijk waar nooit! Mijn vorige Meindl’s gingen wel 8 jaar mee en heb ik tot 2x verzoold. Bij deze nieuwe Meindl’s laten de randen al los. De lijm is blijkbaar niet sterk genoeg voor deze condities. Wat je toch niet mag verwachten van bergschoenen die + € 300,- kosten. Daarnaast merk ik ook dat bepaalde stiksels loslaten. Gelukkig heb ik ze nog maar 2 maanden en zal ik aanspraak maken op de fabrieksgarantie.
Maar mocht je ooit de Meindl Island MFS willen aanschaffen, denk er toch nog iets langer over na. Of ik had net een verkeerde productie of het is gewoon een schoen die ze snel van de markt moeten halen.
Yorkshire Dales, weilanden richting Richmond
Oké, genoeg geklaagd. Het is natuurlijk tijd om weer terug te gaan naar de trail. We begonnen de dag met het verzorgen van mijn blaren en vervolgens liepen we het kleine dorpje Reeth binnen. Op een kwartier afstand van onze slaapplek. Al kletsend lopen we het dorp binnen en zegt ineens een vrouw: ‘gaat het goed?’ Ik moet even schakelen omdat er een Nederlander ergens in een klein dorpje in Engeland rondloopt. We hebben het over de trail die we lopen en hoe zij hier geland is. Na een kleine chit-chat besluiten we om weer door te gaan.
Na een kort ontbijt is het tijd om vanaf Reeth naar de grote stad: Richmond te lopen. Vandaag ziet eruit als een ‘’makkelijke’’ dag. Er zijn maar weinig beklimmingen en de paden zijn op veel plekken goed beloopbaar. Je loopt de hele dag langs weilanden en boerderijen. Je merkt echt dat je in het uiterste noorden van de Yorkshire Dales bent. Want de bergen zijn lang niet zo hoog als dat ze verderop in de Yorkshire Dales zijn.
Beginnersfout: Knip altijd je teennagels
Het sputtert onderweg, maar er is niets dat we niet aankunnen. Na de storm in het Lake District kunnen we dit niet eens regen noemen. Ondanks dat de tocht richting Richmond vandaag niet lang is hebben we beiden wel zin om weer eens een grotere stad, of zoals ze het in Engeland noemen: ‘a town’, te zien. De laatste heuvels voelen toch nog wel zwaar aan m’n voeten. Ik merk dat het de mindset is, de zin in een cola met vettigheid helpt me er echter behoorlijk goed doorheen.
Rond één uur in de middag zien we de kerktoren van Richmond. We besluiten om gelijk opzoek te gaan naar een andere apotheek, ik moet namelijk nodig mijn teennagels knippen. ‘ja ja, ik weet het, beginnersfout!’ Bij de apotheek is er weer iemand die ons voor gek verklaard dat we nu de Coast to Coast lopen, en dan ook nog eens met een tent. Ik moet erom lachen en zeg opnieuw: ‘We’re crazy Dutchies’. Ze wijst ons nog wel een goed barretje waar we lekker kunnen eten.
Mijn ontdekkingstent: MSR Mutha Hubba
Ik bestel friet met een burger en mijn vader gaat voor Indiaas eten met naan. Ook gaan we voor een groot glas cola. En wat smaakte die zalig. Hierna kwam mijn vader er zelfs achter hoe lekker cola wel niet is wanneer je zo’n tocht loopt. In de dagen tot het einde worden er nog behoorlijk wat colaatjes gedronken. ‘ik drink normaal nooit cola’, zegt die, ‘maar het smaakt me goed’.
We besluiten rond drie uur weer te vertrekken en lopen in de richting van Danby Wiske. Inmiddels lopen we aardig voor op schema en besluiten we onszelf gewoon vast te leggen. Dit betekent dat we de boot terug vanuit New Castle boeken, maar ook een overnachting in Robin Hood’s Bay. Nog 4 nachtjes in de tent voordat we aankomen op onze eindbestemming. De tent is nog doorweekt van de nacht ervoor en daarom besluiten we om zonder binnentent te slapen. Leuk, want dit heb ik zelf nog nooit eerder gedaan. Het voelt alsof we onder een tarp slapen. Zo ontdek ik na 4 jaar met de MSR Mutha Hubba nog steeds nieuwe manieren van erin te slapen.
Vond je dit nu een leuk dagboekverslag van onze Coast to Coast avonturen? Lees dan vooral de andere verslagen die ik al schreef van de afgelopen dagen.
Geef een reactie