Met mijn vader (64) loop ik de Coast to Coast walk. Deze tocht moet verbindend worden, en dat is het zeker geworden. Dit is onze laatste dag op de Coast to Coast walk. We zijn in the North York Moors en lopen alleen nog langs de kust naar Robin Hood’s Bay. het thema is: ‘’Een tent als trouwcadeau’’
Droom jij van het lopen van een tocht in Engeland zoals de Coast to Coast walk? Lees dan vooral mijn dagboekverslagen over onze tocht. Begin dan wel bij het begin: Dag 0, Coast to Coast walk.
Verwacht geen helden onthaal
‘’wakey wakey’’, het zijn de laatste stappen naar het einde van onze reis. Ondanks dat het 11 dagen op de trail waren voelt het als een hele reis. Van kust naar kust, wat mij betreft één van de mooiste trails die ik heb gelopen, vooral het einde. Waarom? ‘Je hebt een begin- en een eindpunt’. Bij de meeste trails die ik loop word je niet onthaald, is er geen eindbordje of poort waar je doorheen moet lopen. Maar in Engeland is dit een iconische trail, mensen praten erover. Iedereen kent hem onderweg en je krijgt een dikke high five wanneer je zegt dat je hem aan het hiken bent. Dik bepakt met een rugzak kom je aan bij de zee. Ondanks dat Robin Hood’s Bay het einde van je trail is voelt dit als het echte eindpunt. We hebben de zee bereikt en dat is je reward.
Ben jij opzoek naar meer iconische trails? Ik schreef dit artikel voor Wandel.nl
Je verwacht geen heldenonthaal maar stilte na zo’n trail. En bij de Coast to Coast krijg je die. Je mag hem zelfs claimen, de stilte van de zee is van jou. Kijkend naar de zee in de ochtend weten we dat onze laatste 5 kilometer op de planning staan. Nog maar 5 kilometer, tot het bordje: ‘’end Coast to Coast’’.
De Coast to Coast is al volbracht
Eerder liep ik al over deze paden toen Laura nog maar zes weken in verwachting was. Toen waren de paden al modderig, en het lijkt alsof dit niet is veranderd. We lopen nog geen 10 meter of pap glijdt onderuit en zit alweer onder de modder. Vanaf dan besluiten we om met kleine stapjes richting het einde te lopen. ‘Dan maar iets later aankomen’, zeggen we tegen elkaar.
Dit is niet de kustlijn zoals we hem in Nederland kennen. Vanaf de cliffen kijken we neer op de golven die aanspoelen. Bovenlangs met een paar kleine heuvels hoeven we maar 45 minuten te lopen voordat we Robin Hood’s Bay zien liggen. Eigenlijk zou ik nu heel sentimenteel willen worden. Maar voor mijn gevoel heb ik het gister samen met mijn vader afgesloten. De tranen zijn al gelaten onderweg, de knuffel en de trotsheid is er al geweest bij het bereiken van de kust. Dit voelt als een hokje dat gekruist moet worden voordat we echt helemaal kunnen ontspannen.
Robin Hood’s Bay het smokkelaarsdorp
Robin Hood’s Bay is een klein vissersdorpje dat vroeger bekend stond als smokkelaarsdorp. Kleine karakteristieke houten en stenen huisjes lopen helemaal naar beneden tot een baai. Hier kan je een boot te zee laten, maar hier vind je ook het eindpunt van de Coast to Coast. In de zomer is het hier afgeladen vol en vind je vooral toeristen. Nu is er alleen een oude man die richting de zee loopt. Wij lopen naar het bordje en geven elkaar nog eens een flinke knuffel. We zijn trots op elkaar. Ik ben trots op hoe mijn vader van 64 dit heeft gedaan. Hij kijkt mij aan en zegt dat hij het zonder mij niet gedaan zou kunnen hebben.
Een tent als trouwcadeau
Afgelopen week heb ik gezien hoe erg ik eigenlijk op mijn vader lijk. Maar ook hoe Laura en ik als koppel veel weg hebben van mijn eigen ouders. We willen zorgen voor anderen, nemen genoegen met weinig en weten altijd mee te deinen met de stroom. Ik in al mijn koppigheid, maar ook doortastendheid en Laura door haar open visie en een groot vertrouwen in de toekomst. Waarom heb ik dit nooit gezien? Mijn ouders gingen al op fietsvakanties van 4 weken door Engeland terwijl ze verkering hadden. Toen ze trouwden vroegen ze niet om een uitzet, maar een tent. Toen mijn vader dit vertelde tijdens onze Coast to Coast walk wist ik het:
Die drang naar avontuur, altijd maar naar buiten willen, nieuwe dingen willen ontdekken, het liefst dagelijks. Mensen ontmoeten en iedereen proberen lief te hebben. Je dagelijks proberen kind te voelen. Het waarderen van de kleine dingen in het leven. Het genieten van een wandeling in het bos en blij zijn om weer ‘’thuis’’ te komen.
Ik ben een product van mijn ouders, en daar ben ik heel erg trots op!
Wil je meer lezen over deze Coast to Coast walk? Lees dan vooral ook de andere dagboek verslagen die ik schreef over onze Coast to Coast walk. Laat je ook weten via de reacties wat je ervan vond?
Geef een reactie