Vandaag het open en eerlijke verhaal van Tineke. Ze vertelt over het moeder willen worden, dat hiken iets kwetsbaars is in plaats van iets stoers. Haar tocht in Zweeds Lapland deed ze om afscheid te nemen, maar ook om de toekomst een plek te geven.
‘Ik ben 30 jaar oud en woon samen met mijn kat Lotje. Ik heb een partner, maar wij wonen niet samen. Ik werk op een universiteit en zat tussen functies in wat mij de mogelijkheid gaf om er zes weken op uit te gaan voor een tocht in Lapland.’
Table of Contents
‘Voordeel van alleen lopen is dat je meer ziet en jezelf beter in de stilte kan verplaatsen’
Ging jij vroeger veel op pad? ‘Met mijn ouders eigenlijk niet echt. Mijn moeder is wel een echte lange afstandsloper. Zij liep vroeger bijvoorbeeld altijd de 4-Daagse en uiteindelijk liep zij ook alleen naar Santiago de Compostella. Dus dat lopen heb ik wel van haar meegekregen. Daarna hebben we een keer als moeder en dochter samen vanaf Porto naar Santiago de Compostella gelopen en hebben we later nog vier weken samen in Italië gelopen.’
Loop jij graag samen of liever alleen? ‘Na de tochten met mijn moeder ben ik in principe alleen gaan lopen, dat heeft mijn voorkeur. Ik ben een solitair persoon, dus dat helpt wel. Ook vind ik het een voordeel dat wanneer je alleen loopt je meer hoort, meer ziet omdat je jezelf in stilte verplaatst. Nu wil ik niet zeggen dat ik nooit samenloop. Het kan je namelijk ook juist heel mooi samenbrengen, maar je bent dan wel meer gefocust op elkaar dan de omgeving in mijn belevenis.’
‘Een trail in Lapland was voor mij vanzelfsprekend’
Hoe is het idee ontstaan voor de trail in Lapland? ‘Ik zou in 2020 eigenlijk de bekende John Muir trail in de VS gaan lopen, maar ik kreeg geen permit. Als plan B wilde ik stukken van de PCT verbinden met de Tahoe Rim Trail, maar door Covid ging dit niet door. Uiteindelijk ben ik voor 2021 op zoek gegaan naar een afgelegen en wilde trail in Europa. Dan kom je al snel uit in het noorden van Scandinavië. Een trail in Lapland was voor mij dus vanzelfsprekend.’
Dus toen ging je alleen op pad? ‘Nou, bij het eerste plan (de VS) was ik van plan het eerste stuk samen met mijn partner te lopen en daarna alleen verder te gaan. Dit is ook wel tekenend voor hoe wij ouders willen worden: deels samen, deels alleen. Ik wist al een tijdje dat ik graag nog een lange tocht wilde doen voordat ik zwanger zou proberen te worden. Ik word fulltime moeder en mijn partner parttime vader. Dat werkt voor ons heel mooi en fijn. Uiteindelijk hebben we dit jaar allebei een eigen tocht gedaan en dus toch niet samengelopen, maar ik heb wel mijn lange solotocht voor de zwangerschap kunnen lopen. Inmiddels ben ik zwanger.’
‘Voor mij is een langere periode hiken de manier om te resetten’
Waarom wilde je graag op pad? ‘Rondom het begin van de pandemie kreeg ik een nieuwe baan aangeboden. Ik nam hem aan, maar het bleek dat de baan niet echt bij me paste. Ik had weinig energie en bleef maar doorgaan. Toen mijn vader heel ziek werd merkte ik dat ik geen reserves meer over had. Voor mij is een langere periode hiken de manier om te resetten, dus dat kwam toen al vrij gauw ter sprake en gelukkig werd dat vanuit mijn werkgever gesteund. Daarnaast hoopte ik in het najaar zwanger te worden, en was die eerdere droom om een voorlopig laatste trail te lopen er ook zeker nog.’
Dus je wilde letterlijk en figuurlijk de leegte opzoeken? ‘Precies, ik heb de neiging om nieuwe plekken op te zoeken. Opzoek naar nieuwe omgevingen die me nieuwe ervaringen kunnen geven. Ik had nog niet eerder in dit gebied gelopen, en ook nog niet eerder in een gebied zonder mobiel bereik. Ook was het praktisch gezien qua kleurcodes handig om naar Lapland (Zweden) te gaan en was de trail met de trein te bereiken. Ik dacht in eerste instantie aan de Kungsleden. Ik wilde naar een plek waar er ruimte was om na te denken, maar waar ik ook kon wildkamperen. Vooral dit aspect is voor mij belangrijk tijdens meerdaagse tochten.’
‘Slapen in een berghut met allerlei anderen is niks voor mij’
Waarom is dit zo belangrijk voor je? ‘Zeker op momenten dat ik merk dat ik iets moet verwerken wil ik liever alleen zijn. Slapen in een berghut met allerlei mensen is dan niks voor mij. Dan heb ik geen eigen ruimte en het contrast is te groot met de hele dag alleen in de natuur zijn. Met wildkamperen heb je die ruimte juist wel, je bent compleet alleen. Maar ook de flexibiliteit en de vrijheid passen voor mij goed bij zo’n tocht. Je kan stoppen wanneer je maar wil en bent bijna niet afhankelijk. Er is daarnaast ook iets heel moois aan alles op je rug dragen wat je nodig hebt om jezelf te kunnen onderhouden.’
Dus het werd de Kungsleden? ‘Haha, nee niet echt. Ik ga soms een beetje tegen de stroom in. Ik trek graag mijn eigen plan. Na veel onderzoek zag ik dat de Kungsleden voor mij best wel druk is. In de periode dat ik zou gaan lopen was er ook nog eens de Fjallraven Classic, die deels overlapt met de Kungsleden. Dit wou ik ontlopen. Uiteindelijk vormde ik een zelfgemaakte route en liep ik als onderdeel daarvan ook de Padjelantaleden. Een wat minder bekende route, hierdoor was het rustiger en kwam ik meer in contact met Zweden dan toeristen.’
‘Ik ben groot liefhebber van facebookgroepen’
Heb je meer voorbereidingen getroffen dan je normaal zou doen? ‘Qua fysieke voorbereiding eigenlijk niet. Daar doe ik vrij weinig voor, dit is per persoon heel verschillend. Ik merk dat het voor mij gewoon niet nodig is. Vooral praktisch op gebied van gear bereid ik me altijd goed voor. Zo kijk ik specifiek naar lichte materialen en gebruik ik een goede GPS en kaarten om mee te lopen. Daarnaast bestudeer ik vaak de trail door middel van blogs, ervaringsverhalen en YouTube. Ik vind het belangrijk om een goed beeld te hebben van wat mij te wachten staat qua terrein en voorzieningen. Ook ben ik groot liefhebber van Facebook groepen. Hier kan je zo veel uithalen en delen mensen super waardevolle en recente info, of je kan er je specifieke vragen stellen.’
Kan je wat vertellen over de tocht? ‘Het begin was zwaar. Normaliter kom ik de eerste dagen wel makkelijk door, vooral door de adrenaline en het feit dat alles zo nieuw is. Maar deze keer had ik na twee dagen al een dip die ik normaal pas na een week heb. Het was mentaal heel zwaar en ik voelde me ontzettend eenzaam. Normaal voelde het als een verademing om even alleen te zijn, maar nu had ik voor het eerst heimwee. Dit deed me inzien dat ik het eigenlijk heel goed had thuis. Dit was een prachtig inzicht.’
‘In de tweede week had ik drie dagen non-stop regen, dat was verschrikkelijk’
De zwaarste etappes had ik in de eerste week gepland, wat achteraf misschien niet zo’n goed idee was. Ik kon op week twee een keuze maken: of verder over een ruig pad, of een pad met wegbewijzering. Toen heb ik gekozen voor het laatste. Ik ben geswitched naar de Padjelantaleden. In die tweede week had ik drie dagen non-stop regen. Dat was verschrikkelijk en op een gegeven moment was alles vochtig. Ik kon door de waas niks zien van uitzichten en ben alleen maar continu blijven lopen. Gelukkig ontmoette ik later op de trail meer mensen waardoor ik me ook minder eenzaam voelde.’
Liep je met hun mee op? ‘Ja, een beetje. Je ontmoet mensen en merkt dat het soms fijn kan zijn om gezelschap te hebben hier en daar. Vooral op zware momenten kan het fijn zijn om even wat bevestiging en afleiding te krijgen. Er was een Zweedse vrouw die net als ik ook solo liep en een beetje met dezelfde redenen. Het was heel waardevol om met haar op te trekken en wij hebben bijvoorbeeld bij aankomst van de Padjelantaleden die avond samen gedineerd in de berghut. Ik spreek haar nu af en toe nog. Als je alleen loopt sta je meer open voor dit soort ontmoetingen, denk ik.’
‘Ik was alleen en zag ineens een eland voor me, we stonden een tijdje oog in oog’
Kan je ons meenemen in een mooi tekenend moment? ‘Een prachtig moment dat ik me herinner was de dag dat ik een bootovertocht moest maken, dus ik moest op tijd bij een specifiek punt zijn. Ik liep heel vroeg door een ontwakend bos. Ik was helemaal alleen en zag opeens een eland vlak voor mij. We stonden een tijdje oog in oog. Dat moment heb ik echt vast kunnen houden. Ik voelde mij kalmer. Daarnaast heb ik door prachtige landschappen gelopen en kuddes met wel honderden rendieren gezien, soms van heel dichtbij of ze sliepen in de buurt van mijn tent. Bij een prachtig uitzicht heb ik een traan gelaten en kon ik loslaten. Dat was voor mij ook het moment om de tocht mentaal af te sluiten. Ik wist dat er sneeuwstormen op komst waren en heb mijn tocht niet volledig uitgelopen zoals ik plande, maar ik wist dat het genoeg was voor mij en dat ik eruit had gehaald wat ik op dat moment nodig had.’
‘Hiken staat als iets stoers bekend, maar het vraagt naast kracht ook veel kwetsbaarheid’
Je hoort vaak dat je met een bepaalde reden begint met lopen, maar dat deze reden vervaagt wanneer je eenmaal loopt. Hoe was dit bij jou? ‘Ik herken dit wel. Op deze tocht had ik deze ervaring wat minder, maar bij andere tochten heb ik dit erg gehad. Maar ook nu ging ik met veel redenen op reis, maar uiteindelijk is tijdens het lopen je hoofd vaak leeg of gaat het richting heel andere dingen dan verwacht. Zo voelde ik dat ik het goed had thuis, in mijn eigen huis, met mijn partner en de mensen om me heen. Ook al had ik mentaal een zwaar jaar gehad, die basis voelde stevig en ik voelde ook de zekerheid dat ik klaar was om het nieuwe avontuur van moederschap in te gaan.’
Kan jij nog een tip geven als ervaringsdeskundige? ‘Wees niet bang voor kwetsbaarheid. Hiken staat als iets stoers bekend, maar het vraagt naast kracht ook veel kwetsbaarheid. Ik heb de laatste 100 kilometer van deze trail niet kunnen lopen en dat vraagt ook bescheidenheid, niet bang zijn om ‘nee’ te zeggen en voor veiligheid te kiezen. Tijdens deze tocht kwam dat voor mij naar boven. Je weet niet wat er op je pad gaat komen. Zeker voor beginnende hikers, je kan alles plannen maar uiteindelijk is het belangrijker om er met balans van kwetsbaarheid en kracht in te gaan. Iets wat ik mij in Lapland goed realiseerde en in mijn achterhoofd hield: de natuur is niet tegen mij, maar is er ook niet vóór mij.’
Wil je verder lezen?
Tineke doet het anders. Zo liep ze niet over de gebaande paden en ook haar manier van ouderschap zal anders zijn dat het ‘’normaal’’. Dat maakte het contact met Tineke reuze interessant en leerzaam. Je kan haar zwangerschap volgen via: @thepolyparents & itsthathikingreader Wil jij meer interessante trektocht verhalen lezen? Ik schreef er een heleboel, deze bijvoorbeeld van Jonathan tijdens zijn Annapurna trekking.
