Ik sprak met Elise van met de wind mee. Ze is echt een buitenmens en is al op veel plekken in de wereld geweest. Reizen doet ze nooit zonder haar tent, slaapzak en matje. Zo ook niet toen ze ongepland richting Patagonië vertrok. Je leest hier over haar de O-trek op één van de mooiste plekken op deze aarde.
‘Ik ben Elise, iemand die van jongs af aan als geïnteresseerd is in aardwetenschappen. Ik hou van bergen, hoe deze zich vormen en hoe rivieren stromen. In de aarde liggen mijn grote passies. Sinds jongs af aan ben ik al actief bij scouting. Mij moet je gewoon naar buiten sturen met bergschoenen en een outdoorbroek aan. Een lekkere gebreide trui er bovenop en ik ben helemaal mezelf. Ik voel me dan ook oprecht een stuk sterker.’
‘Mijn tochten zijn gericht op persoonlijke ontwikkeling, een kampvuur is hier zeer geschikt voor’
Probeer je dat ook te laten zien in je bedrijf? ‘Helemaal, naast aardwetenschappen ben ik me gaan focussen op de systemen van de mens. Hoe maak je bijvoorbeeld keuzes en waar laat je deze vanaf hangen. Dat vind ik enorm interessante kwesties en ik probeer dan te linken aan het naar buiten gaan. Mijn georganiseerde trektochten zijn ook gericht op persoonlijke ontwikkeling. Ik heb gemerkt dat een kampvuur daar zeer geschikt voor is.’
Wanneer is de drang naar het maken van trektochten gekomen? ‘Vanaf mijn 14de ging ik met scouting eigenlijk al op stap. We moesten dan zelf van A naar B komen, maar wel met volledige bepakking. Vanaf mijn 18de ging ik op outdoorvakanties. Zo was ik aan het hiken op een eiland terwijl leeftijdsgenoten op datzelfde eiland aan het feesten waren. Hierna ben ik onder andere naar Georgië, Australië, Spitsbergen, Tasmanië, en dus ook naar Patagonië geweest.’
Hoe bereid jij je voor op trektochten? ‘Eigenlijk is er één grote overeenkomst tussen al mijn tochten: Ze ontstaan altijd impulsief. In de trant van: ‘’dat ziet er wel tof uit, laten we daar heen gaan’’. Dit was precies zo met de O-trek. Eindeloos een trekking voorbereiden is dan ook niets voor mij. Ik ben dan ook gewend dat het altijd wel goed komt. Dit probeer ik ook mee te geven aan anderen via De Wind Academie.’
‘Ik begreep achteraf niet waarom we niet gelijk hier heen waren gegaan’
Hoe is het tot stand gekomen om naar Patagonië te gaan en de O-trek te doen? ‘We gingen eigenlijk naar Peru en Bolivia. We moesten constant beslissingen maken. Bijna niemand sprak Engels en je moet alles met reisgidsen doen. Wij willen zo min mogelijk gebruik maken van toeristische bussen en dit was ontzettend lastig in deze landen. Door al die keuzes hebben we toen besloten om naar Patagonië te gaan. Ik wilde daar altijd al heen en begreep achteraf ook eigenlijk niet waarom ik daar niet in eerste instantie al heen was gegaan. En zo waren we 36 uur later in Patagonië, 5000 km zuidelijker.’
Jullie besloten om een trekking te gaan doen? ‘Klopt, maar dit was niet één, twee drie geregeld. We moesten namelijk slapen op campings. Waar je in Noord-Amerika en in Scandinavië overal mag wildkamperen kan dat in Patagonië niet. Enorm veel stukken land zijn prive-eigendom, daar baalde ik wel een beetje van. Het volgende probleem was dat de campings vaak al een half jaar van tevoren vol geboekt zijn! We hebben toen dus gekeken waar plekjes vrijgekomen waren en op basis hiervan onze O-trek gemaakt.’
‘Je hebt twee soorten bekende trekkingen die je kan doen in het nationale park Torres del Paine. De W-trek en de O-trek Wij deden de laatste omdat deze minder toeristisch is. In totaal hebben wij 5 dagen gelopen, waarbij je begint en eindigt in het meer toeristische gedeelte van de route. Hier was het wat drukker, doordat er hier ook dagjes mensen komen.’
‘Ben ik hier echt of is dit gewoon een toeristische attractie?’
Het lijkt me een bijzonder stuk land! ‘Als aardwetenschapper was dit echt een geweldig stuk van de wereld. Alleen al die gletsjers daar kan ik echt uren achter elkaar naar kijken. Ook was het ook wel spannend, want er zijn poema’s in het gebied waarvoor je echt moet uitkijken. Het enige waar ik mee zat was dat er zo veel stukken land privaat zijn. Je denkt, de wereld is toch van ons allemaal om te ontdekken. Hierdoor denk je soms, ben ik hier echt of is dit gewoon een toeristische attractie. Daar kan ik maar moeilijk bij met mijn hoofd.’
Kan je wat vertellen over de O-trek? ‘Je begint met het aanmelden. Je geeft hierbij aan dat je het gebied betreedt en moet aantonen dat je reserveringen hebt bij de campings. Ze zijn namelijk als de dood dat er een brand ontstaat in dit gebied. Dat is overigens al een keer gebeurd. Daarna loop je het eerste stuk over goed onderhouden paden, de poema’s zorgen toch wel voor een beetje spanning, maar qua toerisme viel het ons heel erg mee. Je kan tot laat doorlopen omdat het lang licht bleef.’
‘De dagen hierna wordt het steeds ruiger. Je kan steeds meer over de grens het ruige Argentinië in kijken en je krijgt de neiging om bij iedere gletsjer even stil te staan en te poseren. Om iedere hoek heb je wel weer zo’n: ‘’Wauw’’ momentje. Vanaf de tweede dag kom je steeds minder mensen tegen en zit je s’ avonds steeds vaker met gelijkgestemde te eten. Ik kwam er toen ook achter dat ze over de hele wereld weer heel ander soort droogvoeding hebben dan wij in Europa. Ik kende destijds vooral de adventure food zakken van de Bever.’
‘Het is de mooiste plek waar ik ooit geweest ben’
Jullie boekingen waren allemaal doorgekomen? ‘Wij konden door het last-minute boekenniet overal staan. Zo moesten we één dag langer lopen dan normaal. Hierdoor liepen we die dag heel vroeg en we hoorden dat juist in de schemer de poema’s het meest actief zijn. Dat was extra spannend, maar wanneer het licht wordt en je ziet vanaf een berg de gletsjers en ijsbergen. Dan maakt dat alles weer goed.’
Hoe je het verteld doet het me denken aan verhalen over IJsland of Noorwegen. ‘Het heeft daar zeker wel iets van weg, met hier en daar wat meer begroeiing dan ik op IJsland of Noorwegen gewend bent. Je krijgt er wat meer een toendragevoel, zoals in Siberie. Maar het waait er ook zo hard als op IJsland. Het is de mooiste plek waar ik ooit geweest ben, maar ik ben nog niet overal geweest natuurlijk.’
‘Kijk naar een vorm waardoor je het ook echt wil gaan doen’
Heb je nog plekken waar je graag heen wil? ‘Wij gaan in het voorjaar waarschijnlijk met een Lada 4X4 naar Mongolië. Daar kijk ik wel naar uit, zo wil ik heel graag nog naar Kirgizië. Als dit niet doorgaat dan gaan we uiteindelijk misschien wel naar Nepal en hiken in de Himalaya’s. Nog genoeg plekken om te ontdekken dus.’
Was er iets dat je anders had gedaan tijdens de trail? ‘Eigenlijk zijn we altijd wel goed voorbereid. Ik vond jammer dat je niet altijd kon wildkamperen, maar daar doe je helaas weinig aan. Misschien een betere EHBO-set. Ik had wel een paar pleisters mee, maar dat was het wel. Tijdens de trekking kwam ik namelijk een meisje tegen die gescheurde kruisbanden had, ze heeft twee dagen moeten wachten op een paard waarmee ze verder kon. Daar leer je wel van.’
Heb jij een tip voor beginnend bergwandelaars? ‘Kijk naar een vorm waardoor je het ook echt gaat doen. De plaatsjes van hiken in de Himalaya’s zijn mooi. Maar van B&B naar B&B lopen op het Pieterpad kan voor een beginner net zo mooi zijn. Het gaat niet om de hoogtemeters of de kilometers. Juist slow-living zorgt voor de mooiste momenten. Zo zet ik weleens rustig in de ochtend een kopje koffie langs de uiterwaarden van de waal. Verkies geluk boven het doel.
Elise vertelde vol passie over haar reizen. Ze wil het liefst nog een keer naar Antarctica en daar kan jij haar bij helpen door eens een keer met Elise op trektocht te gaan. Bekijk nu haar website: www.de-wind-academie.nl. Wil je meer van dit soort verhalen lezen? Bekijk dan nu alle reisverhalen die al geweest zijn.
