Vandaag het verhaal van Sanne die het Pieterpad in twee keer moest lopen door een blessure aan haar knie. Sanne doet momenteel op opleiding tot goudsmid, maar op solo avontuur gaan doet ze nog het liefste. Ze is een zelfstandige vrouw en daarover interview ik haar deze weken.
Waarom het Pieterpad? ‘Ik wilde altijd lange afstandstochten maken en in de natuur zijn, maar dacht misschien maar eens in Nederland beginnen. Zo kwam ik bij het Pieterpad terecht een route van 498 kilometer. Ik sliep onderweg op campings en had mijn eigen tentje op m’n rug. Soms moest ik echt flinke stukken omlopen om aan te komen bij de camping die ik had geboekt. Hier en daar sliep ik trouwens ook in campers, Bed & breakfasts en zelf een keer midden in een dorp op een speeltuin.’
‘Ik was gewoon een student, dus het mocht niet te duur worden’
‘Een andere reden is ook dat ik niet gelijk al mijn eten mee op m’n rug hoefde te nemen. Tijdens het Pieterpad kom je iedere twee dagen wel langs een supermarkt waar je eten kan inslaan. Het is dus ook niet gelijk zo extreem als ik bijvoorbeeld Zweden of Noorwegen.’
Hoe bereid je jezelf voor? ‘Ik liep altijd al veel en ben me daarom vooral gaan richten op lichtgewicht materiaal. Al zette ik wel pas de eerste keer mijn nieuwe tent op tijdens de tocht, dit had ik beter kunnen voorbereiden achteraf. Verder ging ik opzoek naar betaalbare spullen, ik was gewoon een student, dus het mocht niet te duur worden. Zo liep ik bijvoorbeeld op wandelschoenen van zo’n vijf jaar oud. Het profiel was er al gedeeltelijk vanaf en ze waren niet echt waterdicht meer.’
‘Wat ben ik aan godsnaam aan het doen?’
Kan je wat vertellen over je tocht? ‘Ik weet nog dat het enorm veel regende, tijdens de eerste week. Maar gek genoeg heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoeld. Het voelde alsof ik nergens anders moest zijn dan daar. Helaas kreeg ik steeds meer last van mijn knie. Er kwam een moment waarop ik dacht, wat ben ik eigenlijk in godsnaam aan het doen? Ik kon niet meer normaal rechtop staan en was constant nat. Toen ben ik gestopt en heb ik het pas het jaar erop weer afgemaakt. Achteraf bleek het een ontstoken knieschijf te zijn.’
‘Het gevoel van nergens anders zijn komt ook voort uit dat ik tijdens de tocht veel socialer was dan in het dagelijks leven. Ik ben autistisch en ik van mezelf goed alleen zijn. Tijdens deze tocht kwam ik erachter dat ik veel meer te vertellen had aan mensen, misschien juist doordat ik de hele dag alleen was.’
‘Ik heb een week lang alleen rauw blikvoeding, mueslirepen en brood gegeten’
Wat heb jij geleerd van je tocht? ‘Misschien meer kleren mee te nemen, ik liep en sliep in dezelfde kleding. Voor mij was dit geen probleem, maar als ik een tochtgenoot had gehad waarschijnlijk wel. Ook zou ik een ander kooksetje meenemen. Mijn setje ging stuk en toen heb ik een week lang alleen rauw blikvoeding, mueslirepen en brood gegeten. Dit was niet echt ideaal.’
Heb jij tips voor beginners? ‘Ga gewoon, er zullen altijd factoren zijn die je tegenhouden, maar er is maar één manier om erachter te komen of het wat voor je is. Dat is gaan!’
Sanne van @sunfieldwanderer deelt veel mooie foto’s via Instagram. Ook heeft ze meerder lange afstandswandelingen gemaakt waaronder een keer met haar hond. Dit deed ze met een de organisatie: True Nature Trails. Je gaat met je hond op pad om zo de band te vergroten tussen jou en je hond. Vond je dit een interessante blog en wil je meer van dit soort reisverhalen lezen, kijk dan hier!
