Wat een eer had ik dat ik Piet mocht interviewen. Piet is een echte lange afstandswandelaar. Hij heeft enorm veel tochten gelopen in zijn leven waaronder een beklimming van de Mera Peak. Het leek mij mooi om hem daar over te interviewen omdat dit niet een alledaagse trail is maar echt een alpine tocht. Hij vertelt je alles over dit avontuur in Nepal.
‘Ik ben Piet en ben 67 jaar oud. Twee jaar geleden ben ik gestopt met werken. Tegenwoordig hoor ik veel over het waarmaken van je dromen en niet het werk doen dat bij je past. Ik heb daarentegen altijd werk gedaan dat ik leuk vond. De wereld is rap veranderd en ik kom uit een tijd dat er nog geen internet was en je moest werken om leuke dingen te doen. Maar ook in die periode heb ik weleens onbetaald verlof gehad om te gaan reizen in Zuid-Amerika.
‘Door boeken van bergbeklimmers voelde ik me altijd aangetrokken tot de Mount Everest en Nepal.’
Kan je wat vertellen over je reizen? ‘Sinds 1981 ben ik begonnen met reizen. Ik ben toen naar Zweden geweest rond mijn 28ste. Vanaf toen ben ik ook korte trekkings gaan maken. Zo ben ik sindsdien naar Bolivia geweest en naar onder andere Peru. Doordat ik veel boeken van bergbeklimmers en klimexpedities las voelde ik me altijd aangetrokken tot de Mount Everest in Nepal. Ik ben in 2002 hierheen gegaan voor een tocht naar Everest Base Camp met de beklimming van de 5500 meter hoge Kala Pattar.’
Had je veel ervaring met hoogtes? ‘Ja, wel met de hoogtes in Zuid-Amerika, maar de echte hoge bergen van de Himalaya ’s wilde ik ook echt nog een keer zien. Daarom eerst deze reis voor Everest Base Camp. Twee jaar later kwam het idee voor een echte piek beklimming. Dit was samen met een Nederlandse organisatie. De piek is bijna 6500 meter, op precies te zijn 6.476 meter hoogte.’
Die reis naar Nepal smaakte dus echt naar meer? ‘Ik was tijdens die eerste tocht ontzettend fit, en inderdaad smaakte het daarom naar meer. Ik had geen last van de hoogte door het preventief slikken van hoogteziekte medicijnen. Zo boekte ik dus via een Nederlandse organisatie een trip voor de beklimming van de Mera Peak.’
‘Tijdens de tocht naar basecamp zag je om de haverklap flinke sneeuwlawines naar beneden komen’
Waarom niet een organisatie in Nepal zelf? ‘Ik wilde weten waar ik aan toe was. Ik had een dikke maand vakantie en had geen zin om alles daar nog uit te zoeken. Ik wilde het gewoon geregeld hebben. Vanaf Jiri net als tijdens de Everest Base Camp trekking liepen we omhoog. Omdat we van wat lager startte kon je ook echt goed acclimatiseren en wennen aan de hoogte. In zijn totaliteit is dit toch echt wel de mooiste tocht die ik ooit heb gemaakt. Juist omdat de combinatie zo mooi is. We liepen de eerste dagen door het groene Nepal omhoog en stukje bij beetje kom je hoger. Het voelde dus als een echte expeditie. Er gingen dragers uit Nepal mee die onze rugzakken droegen. Groot respect voor hun, want die gingen echt met flink wat kilo’s omhoog.’
Kan je vertellen hoe de tocht begint? ‘Je loopt richting Lukla, dit is waar de meesten hun Everest Base Camp trekking beginnen. Een dag voor Lukla loop je richting een dal en vanaf daar zie je de Mera Peak al liggen. Vanaf 4000 loop je naar een dikke 5000 meter waar het base camp ligt. Vanaf hier loop je een trainingstocht. Je gaat een paar honderd meter omhoog vanuit base camp en terug. Dit is allemaal om je lichaam te laten wennen aan de hoogte. Tijdens de tocht naar en In het base camp zag je om de haverklap flinke sneeuwlawines naar beneden komen op een van de wanden. Dat was echt een geweldig rauw gezicht.’
‘Ik ging steeds moeilijker ademhalen’
Wanneer ga je de de top van de Mera Peak echt beklimmen? ‘Tijdens de lange trekking heb je al een bepaalde acclimatisatie achter de rug. En na de tocht omhoog vanuit basecamp ben je redelijk goed gewend aan de hoogte. Daarnaast doe je tussentijds veel verschillende oefeningen en leer je wennen aan lopen in touwgroep, met pickel, met stijgijzers. Na de trekking en acclimatisatie ga je slapen op hoogte. We gingen nog niet naar de piek maar je slaapt al wel op zo’n 5400 meter hoogte. De dag erna ga je naar 5800 meter hoogte waar je slaapt op een gletsjer en dicht bij de afgrond. Hier moet je s’ avonds uitkijken als je naar het toilet moet want één misstap kan fataal zijn wanneer je uitglijdt.’
Wil jij ook de Mera Peak beklimmen? Bekijk eens deze reis van Mountain Network.
Had je last van de hoogte? ‘Vanaf de 5000 meter had ik al last van de hoogte. Ik begon echt af te takelen. Ik voelde mij te zwak om nog gezellig naar de zonsondergang te kijken. Je draagt meer spullen dan wanneer je naar het base camp liep en dat samen met de hoogte hakte er flink in. Ik ging steeds moeilijker ademhalen en gelukkig stond mijn tentje al klaar toen ik aankwam. Gelukkig behield ik wel mijn eetlust. Deze raak je namelijk vaak kwijt op die hoogte. Maar ademen deed gewoon pijn.’
‘Ik was zo teleurgesteld. Ik heb daar echt even moeten janken.’
Maar je ging wel gewoon door? ‘Ik wilde nog door, je wordt rond vier uur wakker gemaakt om weer onderweg te gaan. Je doet je gordel om en gaat met vijf mensen aan een touwgroep omhoog. Midden in de nacht liepen we omhoog. Ik was heel slecht, maar kon me nog één ding goed herinneren. Ik zag een bloedrode streep aan de horizon. Net voordat je de zon kon zien. Dat was een prachtig moment. Niet veel later kwam het moment dat ik moest opgeven.’
‘Ze wilden mij niet alleen naar beneden laten gaan. Ik ben toen samen met twee Denen naar beneden gegaan. We hebben daar nog even gezeten en ik was zo teleurgesteld. Ik heb daar echt even moeten janken. Je komt naar Nepal omdat je zo graag de top wil halen. Ook al moet je nog maar 250 meter op de top te halen wat klinkt als een klein stukje. Op deze hoogte was dacht echt nog een flink eind.’
‘Later als je de foto’s ziet dan kom je erachter dat je op één van de mooiste plekken ter wereld bent geweest.’
Is het goed gekomen met je ademhaling? ‘In Nederland bleek het dat ik een longontsteking had opgelopen. Waarschijnlijk doordat ik het te koud heb gehad. Uiteindelijk was ik ook heel blij dat we in het kamp kwamen. Ik kon daar alweer beter ademhalen. Maar voordat we weer in Lukla aankwamen moesten we nog een pas over. Dit viel me zo tegen. Ik kon gewoon nauwelijks meer omhooglopen.’
‘Later wanneer je de foto’s terugziet dan komt de realisatie dat je op één van de mooiste plekken op de wereld bent geweest. Uiteindelijk hebben in totaal zes van de 11 het gehaald. Het was dus echt niet zomaar een beklimming. Maar ik realiseerde me ook wel dat ik zo’n hoogte nooit meer zou aandoen. Daarvoor werd ik gewoon te oud.’
‘Bij beklimmingen als de Mera Peak is het niet zeker dat je het haalt. Eerder in Bolivia heb ik het ook al meegemaakt. Een vriend met wie ik was, wilde niet verder en zei steeds dat hij moest gaan slapen. We hebben toen het tentje daar opgezet. Achteraf had ik hem verder naar beneden moeten sleuren en was dit een slechte beslissing. Gelukkig is dit achteraf goed gegaan. Want het had ook heel anders kunnen aflopen.’
Ben je hierna gestopt met lange afstandstochten? ‘Zeker niet. Ik heb nog een beklimming van de Jebl Toubkal in Marokko gemaakt. Na mijn avonturen in Nepal heb ik wel een paar keer trombose en een hartaanval gehad. Hierdoor wist ik dat ik echte hoogtes niet meer zou gaan maken. Ik hou goed in de gaten wat ik doe. In de jaren tot nu heb ik veel tochten gemaakt. En in de toekomst zou ik nog graag veel tochten willen lopen waaronder Likya Yolu oftewel de Lycian way Turkije.’
Wil je meer weten en lezen?
Piet is een grote inspiratie als het gaat om het maken van tochten. Zo stuurde hij me een lijst van meer dan 20 tochten over de hele wereld die hij heeft gelopen. Volg hem via instagram om zijn tochten te volgen. Wil je meer van dit soort verhalen lezen? Ik interviewde nog veel meer reizigers, bekijk ze hier.
