Met Mariska van Strong_brain_going sprak ik over haar hersenletsel. Hoe ze deze opliep en het haar leven veranderde. Ze vertelt dat het maken van een meerdaagse tocht over de Veluwe haar hielp om haar hoofd leeg te maken en dichter bij zichzelf te komen.
Ik ben Mariska en ben een buitenmens in hart en nieren. Ik heb een opleiding bos- & natuurbeheer gedaan vanuit liefde voor de natuur. Maar het paardenvirus was sterker en ik heb tot 2016 een eigen holistisch paardenbedrijf gehad. In 2012 kreeg ik een auto-ongeluk wat alles veranderde.
‘Met een zware rugzak lopen kan ik bijvoorbeeld niet meer’
Kan jij je het auto-ongeluk nog herinneren? ‘Ja, na het auto-ongeluk was ik in shock en ik ben toen gewoon naar huis gegaan. Stom, want er zijn toen dus geen scans gemaakt. Hierdoor heeft het nog jaren geduurd voordat hersenletsel werd geconstateerd. Dit heeft veel invloed gehad op mijn leven.’
Wat is er gebeurd met je bedrijf? ‘Door het ongediagnosticeerde letsel ging ik steeds meer achteruit. Ik leefde boven mijn kunnen. In 2016 heb ik alles moeten verkopen. Het ging echt niet meer. Ik kreeg het besef dat ik mijn ‘nieuwe ik’ en een bijpassend leven moest gaan ontdekken. Het stoppen van mijn passie en droom was een pijnlijk proces.’
Dat moet stressvol zijn, loop je daarom ook veel? ‘Vroeger liep ik al graag en was altijd in het bos te vinden. Toen ik niet meer werkte ben ik gaan lopen voor mijn fysieke en mentale gezondheid. Het opbouwen was vallen en opstaan. Met een zware rugzak lopen kan ik bijvoorbeeld niet meer. Gelukkig ben ik van mezelf erg oplossingsgericht. Het proces ging in golfbewegingen. Vooral tijdens dipjes moest ik terugkijken om te beseffen welke stappen ik al had gemaakt.’
‘Dagelijks heb ik last van neurologische en fysieke klachten en ik heb bijna altijd pijn. Hierdoor is wandelen niet altijd leuk, ik moet dan wel eens een mentale drempel over om erop uit te gaan. Mijn hulphond Ki helpt mij hierbij, zij heeft altijd blije zin. Daarnaast waarschuwt ze me als ik me niet goed voel en dwingt me dan te stoppen. Zij is een motivatie om toch veilig de natuur in te gaan.’
‘Het doel van 200 kilometer over de Veluwe was redelijk spontaan’
Maar toch besloot je een meerdaagse tocht over de Veluwe te gaan lopen? ‘Ja, wandelen geeft me veel plezier en ik was de afgelopen vier jaar sterker geworden. Ik wilde weer eens een meerdaagse tocht gaan lopen. De Veluwe leek mij de uitgelezen plek. Ik bedacht om 10 dagen lang 20 kilometer per dag te lopen. Het doel van 200 kilometer over de Veluwe was redelijk spontaan. Ik kan niet met een rugzak of tent lopen, daarom liep ik steeds vanaf een hotel en reed ik elke dag naar een nieuwe plek om een dagtocht te maken. Zo heb ik veel van de Veluwe gezien op mijn eigen manier. Alleen de hotels waren vooraf geboekt, de routes ontstonden elke dag ter plekke.’
Voor de hond ook dolle pret natuurlijk? ‘Inderdaad, zij heeft de tijd van haar leven gehad. We zijn tijdens de reis nog meer naar elkaar toe gegroeid. De nieuwe omgeving en geuren maken een hond zielsgelukkig. Zwijnen op een paar meter afstand, traktaties onderweg en bij mij op bed mogen slapen. Een waar hondenparadijs!’
‘Je moet je voorstellen dat mijn hersenletsel werkt als Windows 95 in de hedendaagse maatschappij’
Ging het iedere dag goed? ‘Zeker niet. Ik had gepland om bij het Veluwemeer te gaan lopen. Dit is vlakland en totaal niet beschut. Het regende keihard en ik had geen goede regenhoes, waardoor al mijn spullen doorweekt waren. Ik ben snel op en neer naar huis gegaan om droge spullen te halen. Gelukkig kon ik die dag de route verkorten en later droog een tweede ronde maken. Ik heb gelijk een nieuwe regenhoes besteld! Ik heb toen echt geleerd om laconiek en oplossingsgericht om te gaan met tegenslagen. Mindset doet veel.’
Kan je vertellen wat deze tocht voor je heeft gedaan? ‘Het was een innerlijke reis voor mij. Het ging niet zozeer om de kilometers als wel om de verstilling. Je moet je voorstellen dat mijn hersenletsel werkt als Windows 95 in de hedendaagse maatschappij. Mijn hoofd gaat gewoon niet snel genoeg en maakt constant overuren. Op het moment dat ik ‘n structuur had en ik begon met lopen verdwenen al die prikkels. Mijn Windows 95 kon één voor één de tabbladen in mijn hoofd sluiten, zonder dat er constant nieuwe bijkwamen. Hoe langer ik weg was, hoe stiller het in mijn hoofd werd.’
‘Ik hoop een groter deel van mijn leven met in stilte lopen te kunnen vullen’
‘De primaire keuzes van zo’n tocht zijn een verademing. ‘Welke mueslireep neem ik als lunch?’ Zonder alle ruis kon ik zien wie ik ben. Zonder al die externe invloeden voelde ik eindelijk weer connectie met mezelf. Als je me nu zou vertellen dat ik morgen weer kan gaan, vertrek ik direct! Ik hoop een groter deel van mijn leven met in stilte lopen te kunnen vullen. Dat werkt voor mij. Het heeft mij veel gedaan. Het weer mijn authentieke ik voelen. Ik merk bijvoorbeeld dat het tijd wordt om weer te gaan.’
Heb jij tips voor beginners die een langere tocht willen maken? ‘Tips zijn erg persoonsgebonden. Maar ik heb bijvoorbeeld veel baat gehad bij talkpoeder. Dat heeft mijn voeten in de warme vochtigheid echt gered. Ik had tijdens deze 200 kilometer maar één blaar. En investeer in een goede rugzak. Een goede tas maakt een groot verschil in hoe je schouders en rug de tocht doorstaan.´
Mariska is voor mij een echt voorbeeld dat no matter what: wandelen voor iedereen goed is. Je kan haar volgen via haar instagram. Wil je nu nog meer van dit soort inspirerende verhalen lezen? Dat kan, want ik heb nog meer prachtige mensen geïnterviewd zoals bijvoorbeeld Erin die de Tour de Mont Blanc liep
