Ik sprak deze week met Jonathan. Hij is 25 jaar oud en al sinds jongs af aan gek op hiken. Hij is onder andere in Schotland, Albanië, op Corsica geweest. Op dit moment zou hij eigenlijk een Bikepack reis maken Van Noord-Amerika (Alaska) naar het Zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Helaas kwam corona en heeft hij zijn doelen bijgesteld. Ik heb hem geïnterviewd over zijn ervaringen tijdens de Annapurna Circuit.
Je zou gaan reizen, wat was/is het doel van die reis? ‘Ik ga alle nationale parken bij langs via mijn tocht door Amerika. Het wordt dus een echte bikepacking trip. In de nationale parken zal ik gaan hiken en ik fiets alles verder aan elkaar.’
‘Ook kom je via deze route dicht aan de grens met Tibet’
Waarom destijds de keuze voor Nepal? ‘In de Lonely Planet stond dat de Annapurna Circuit behoort tot de top 3 mooiste trekkings van de wereld. Dit was een goede reden, ik heb hem ook nog gecombineerd met de Everest Basecamp trekking.’
Hoe zag deze tocht eruit? ‘Ik liep zo’n 16 dagen en het pad is 230 kilometer lang. Je loopt veel op hoogte en dit vergt behoorlijk wat energie. Ik liep van theehuis naar theehuis, waar je kan eten en overnachten. Daarnaast leef je eigenlijk constant toe naar de Thorong La Pass. Hier bereik je een hoogte van 5400 meter. Ook kom je via deze route dicht aan de grens met Tibet, wat best magisch is om zo door de woestijn te lopen.’
‘Overal op de Annapurna circuit krijg je dhal-bat wat je onbeperkt kunt bijvullen’
‘Ik heb geprobeerd zo licht mogelijk te reizen. Ik had een aantal dingen achter gelaten in Thamel (Toeristische gebied in Kathamandu) na mijn eerste tocht richting Everest Basecamp. Alle grammen die ik minder mee hoef te slepen zorgen voor minder ballast. Daarnaast liep ik zonder tent, want de theehuizen zijn zo goedkoop tijdens de Annapurna circuit, dat vond ik het echt niet waard. Overal krijg je dhal bath wat je onbeperkt kan bijvullen.’
‘Helaas is er wel veel veranderd in de afgelopen jaren. Er wonen praktisch geen mensen meer in de bergen en je moet het net zo zien als in de Alpen. Tijdens de wandelseizoenen zullen er bewoners zijn in de hutten, daar omheen is er eigenlijk niemand. Ook wordt er steeds meer geld gevraagd voor verblijf en voor dingen als wifi. Hierdoor verliest de tocht zijn charme steeds meer.’
‘Annapurna circuit is een 7 years of Tibet vibe’
De tocht had geen charme? ‘Nou misschien is dit niet helemaal waar. We sliepen nog steeds om 5000 meter in een hut met enkel glas. We hielden ons warm met iedereen rondom een haardvuur. Dit vuur werd overigens aangehouden met de uitwerpselen van Yaks. Daarnaast heerst er nog steeds een broederlijk gevoel in de hutten. Dus er is zeker nog sprake van een bepaalde charme.’
Speelde cultuur voor jou een rol? ‘Ik vond het enorme cultuurshock, alleen al het aankomen in Kathmandu airport was een complete beleving. Maar ook de Annapurna Circuit zelf werd een soort van spirituele tocht. Je loopt om de 8- en 7-duizenders heen, wat super bijzonder is. Ik had ook nog een boek over de geschiedenis van deze bergketen gekocht in een boekstore in Kathmandu, dat maakte de tocht nog specialer. Je moet je voorstellen dat je er een echte ‘’7 years in Tibet vibe’’ heerst.
‘Wonden zijn voor bij normaal geworden’
‘Onderweg zijn er ook cinema’s. Hier kan je films kijken als: 7 years in Tibet of In tot he Wild. Ik heb dit niet gedaan, maar achteraf had ik dit echt moeten doen. Waarschijnlijk beleef je het Himalaya gebergte hierdoor nog intenser.’
Wat doen jij verder aan voorbereiding voor een tocht als deze? ‘Qua fysieke voorbereiding zorg ik er altijd voor dat ik fit genoeg ben om op de been te blijven. Dus work-outs, hardlopen en wandelen probeer ik gewoon door het jaar heen te blijven doen. Maar trainen met rugzak doe ik eigenlijk niet. Dit merk ik dan ook altijd de eerste dagen van een tocht. Wonden aan de voeten of in mijn heupen en schouders zijn voor mij normaal geworden.’
‘Qua praktische voorbereiding zorg ik altijd dat ik zo goedkoop mogelijk weg kan blijven. Ik neem lokale bussen en zorg ervoor dat ik de kosten hier en daar kan drukken door te besparen op slaapplekken. Soms kijk ik hiervoor in boekjes of zoek ik op het internet. Zo beland bijvoorbeeld in een lokale bus richting de start van de Annapurna Circuit trekking en zit je naast een geit die ook nog eens moet overgeven. Dat soort dingen maak je alleen mee wanneer voor de goedkoopste opties gaat.’
‘Dit is een mythische theehuis’
Wat is het mooiste van deze tocht? ‘Dat was vooral de tocht naar Thorong La Pass. De dag ervoor slaap je op 5000 meter en heb je het met elkaar over de tocht die je de dag erop gaat lopen. Je gaat vroeg naar bed en staat om drie uur in de nacht op. Met een hoofdlampje op vervolg je de weg naar boven. Dit zag er zo geweldig uit een heel pad verlicht door hoofdlampjes. Boven aan de top was het prachtig, mensen knuffelden en high-fiden elkaar.’
‘Hierna loop je naar beneden richting het Bob Marley Guesthouse. Ook dit is een mythisch theehuis. Hier vier je dat je het hoogste punt hebt gehaald. Je rookt een dikke joint met wiet uit de bergen en opent een Everest biertje om hem te vieren. Alles bij elkaar maakte dit toch wel tot het mooiste moment van deze tocht.’
‘Ineens zag ik dat ik een grote bloedzuiger op mijn been had’
Heb je een vervelende situatie? ‘De dag voor vertrek ad ik wat streetfood. Een uur later begonnen de buikkrampen al. Ik ben toen gewoon gaan lopen, maar achteraf was dat een slechte beslissing. Zo moest ik in de nacht wel zeven keer de slaapzaal uit en in wat voor mijn kamergenoten niet echt prettig was. Ook het ontbreken van wc-papier in deze landen maakt het allemaal nog ongelukkiger. Gelukkig bedaarde mijn maag na een paar dagen en kon ik de tocht vervolgen.’
‘Een andere situatie was dat ik door de jungle liep en last kreeg van mijn enkel. Ik voelde dat het irriteerde. Ineens zag ik dat ik een grote bloedzuiger op mijn been had. Gelukkig was er een Nepalees die zei dat je er zout op moest strooien. Hierna kon ik hem gemakkelijk eraf halen, maar dit was toch even schrikken.’
‘Tijdens de Annapurna circuit Leer je genieten en relatieveren’
Wat zijn tips die jij kan geven aan een beginner? ‘Probeer het gewoon. Ga niet wachten tot het op je afkomt maar maak die tocht. Misschien eerst eens dichtbij huis voordat je helemaal naar Nepal gaat, maar ga!’
Mijn drie kernwoorden zijn: Leren, genieten en relativeren. Leer van je fouten. Wanneer je materialen meeneemt die slecht zijn of je maakt verkeerde beslissingen onderweg leer ervan. Geniet van iedere kilometer. Ga niet lopen om doelen te halen, maar juist om te genieten van de natuur en de omgeving. Als laatste: relativeer. Soms lijkt een tocht behoorlijk zwaar, maar het wordt echt beter. Kijk eens waar je bent en probeer er om te lachen.
Jonathan is een hiker puur sang, hij heeft al een indrukwekkend lijstje met routes gelopen, en deelt daar over via zijn pagina: @cycling.through.life. Benieuwd naar een ander tof verhaal check dan eens het verhaal van Yvo over zijn tocht in Chernobyle.
